'De pen' uit het archief van het clubblad december 2007

Dit stuk gaat over sportblessures. Het is een stuk geschreven door Jacques in het clubblad van 2007. 

De pen. 

Toen mij symbolisch de pen overhandigd werd om eens een stukje te schrijven voor ons clubblad was mijn eerste reactie: "oh Heer, waarom ik?" Allengs werd deze blinde panier vervangen door het veel genuanceerdere "och Goed, en waar moet het dan over gaan?"
Zoals velen van u bekend zal voorkomen werd de pen terzijde gelegd in de hoop dat inspiratie vanzelf zou komen aanwaaien. Zoals even zovele van u weten gebeurt het slechts zelfden dat, als bij goddelijke interventie, de woorden vanzelf ui de pen vloeien. Mij is dit tenminste nog nooit overkomen. ZO lag hij daar dan ook in mijn kantoor, roerloos te wachten en aarbij leek hij mij elke dag een beetje beschuldigender aan te kijken. Met de tijd als oprukkende vijand op de hielen kwam uiteindelijk toch de inspiratie. Sportblessures, ...... daar moesten we het maar eens over hebben. Zeker tegen het licht van het relatief grote aantal verzwikkingen en verrekingen van het afgelopen jaar leek het mij een uitgelezen kans de zin en onzin van sporten eens wat nader over het voerlicht te brengen.

Sporten is bij nadere beschouwing een merkwaardig, of op zijn minst opmerkelijk fenomeen. De mens is bij mijn weten het enige wezen dat zo nadrukkelijk vreugde beleeft aan niet functioneel bewegen. Als ik op woensdagavond om me heen kijk in de hal en iedereen met duidelijk zichtbaar plezier op het verhitte gelaat zie zwoegen om de shuttle zijn recht op de zwaartekracht te ontnemen, vraag ik me wel eens af of ditzelfde plezier ook ervaren zou worden indien het dagelijkse werk een gelijk grote inspanningen zou verlangen. Vermoedelijk niet, terwijl voor dit laatste er toch een geldelijke beloning in het vooruitzicht wordt gesteld die bij sporten doorgaans ontbreekt. Sporten is dus kennelijk niet iets dat we vanuit ons verstand doen maar veeleer vanuit ons gevoel. In de dierenwereld wordt niet gesport. Er wordt wel hard gerend maar dit dient er meestal toe de eigen eetlust te bevredigen of die van een ander te ontlopen. Dat sporten bovendien niet zonder gevaar is moge blijken uit de statistieken. Jaarlijk worden er 780.000 slachtoffers van sportletsel medisch behandeld, waarvan 170.000 op een eerste-hulp-afdeling van een ziekenhuis. Er overlijden zelfs gemiddeld 12 slachtoffers per jaar ten gevolge van een sportongeval. Dit zijn slechts de blessures waarvoor medische hulp gezocht wordt. Omdat dit lang niet altijd gebeurd en mensen zelf hun blessures behandelen wordt er geschat dat in Nederland jaarlijks bijna anderhalf miljoen mensen geblesseerd raken. Kijkend naar de verdeling van sportblessures in Nederland, wonen wij hier bovendien in een regio waarin een bovengemiddeld aantal blessures per 1000 uur sport optreedt. Je zou voor minder thuis blijven. 

Ook in economisch opzicht lijkt sporten op het eerste oog niet erg aantrekkelijk. Jaarlijk kosten sportblessures 210 miljoen euro aan zorgconsumptie. Tevens leidt dit tot 1.7 miljoen verzuimde werkdagen. De verzuimkosten zijn ongeveer anderhalf keer zo hoog als de directe medische kosten en bedragen 330 miljoen euro. De totale kosten van sportblessures komen daarmee op 570 miljoen euro gemiddeld per jaar in de periode 200-2004. ( Voor de oplettende lezer zit hier een rekenfout van 30 miljoen in waarvoor de geraadpleegde artikelen geen verklaring geven maar waarvoor ik mij van harte aanbevolen houd mocht dit bedrag aan het eind overschieten)

Het zal u niet ontgaan zijn dat de overheid wel degelijk investeert in het stimuleren van de bevolking om actief te gaan bewegen en sporten. Is de overheid nu helemaal gek geworden? Nou nee, ik kan u geruststellen dat er nog steeds een gezonde Hollandse koopmansgeest waart op het department van VWS. Niet voor niets zijn in deze ministersportefeuille Volksgezondheid en Sport beleidsmatig aan elkaar gekoppeld. Dit vooronderstelt een zekere samenhang en die is er dan ook en heet..... overgewicht.

Overgewicht is een alsmaar toenemend probleem dat ook meetbaar medische consequenties laat zien. Hart- en vaatziekten nemen ondanks voortschrijdend medisch vernuft alleen maar toe. Jaarlijks komen er bovendien 80.000 nieuwe patiënten met diabetes bij. De kosten van dit alles bedragen een veelvoud van de kosten voortvloeiend uit sportblessures. Uieindelijk is er dus meer gewonnen met het stimuleren van sporten dan dat het kost. 

De overheid doet nog meer haar best en heeft zich tot doel gesteld ervoor te zorgen dat in 2010 tien procent minder sportblessures zullen optreden. Prachtige beleidsnotities zagen het licht waarvan onderstaande uitsnede een fraai exempel vormt: "....Beleid op het gebied van sportblessurepreventie is gericht op innovatie van blessurepreventieve maatregelen en persoonlijke beschermingsmiddelen, kennisverspreiding over blessurepreventie door doelgerichte blessurepreventieprogramma's en verbtering van de kwaliteit van de sportmedische begeleiding topsporters........"
Behalve veel papieren ambities heeft het toch ook concreet iets opgeleverd, namelijk de samenwerking met de diverse sportbonden om aan de hand van concrete adviezen sportblessures te voorkomen of waar nodig de behandeling te optimaliseren. Zo is er een site opgericht die de moeite van het bekijken waard is, www.voorkomblessures.nl waarin een aantal sportspecifieke maatregelen aan de hand van een vragenlijst tot een persoonlijk advies wordt gevormd. Op deze site staan diversie rekoefeningen, warming up en cooling down en spierversterkende oefeningen per sport gemotiveerd en uitgelegd, zodat blessures kunnen worden voorkomen. Jammer genoeg doet onze bond nog niet mee aan deze site maar van de adviezen bij tennis kunnen we zeker profiteren, Daarnaast heeft onze bond wel een artikel geschreven over blessures en hun behandelinig. Ook wordt hier aandacht besteedt aan het schoeisel. 

Dat sporten leuk is en voldoening kan schenken behoeft geen verder betoog want dat voelt u allen elke weer opnieuw. Dat er risico's zijn een blessure op te lopen en dat dit risico in onze regio zelfs iets hoger ligt dan het landelijk gemiddelde hoeft ons niet van het sporten te houden, immers het te behalen gezondheidsvoordeel overweegt bij verre. Kijkend naar de statistieken over blessuregevoeligheid van de verschillende sporten neemt badminton gelukkig een bescheiden plaats in. Niettemin is het zeek aanbevelenswaardig een goede warming up en cooling down naast goede rekoefeningen toe te passen om blessureleed te voorkomen. Ook goed aangepast schoeisel en gebruik van braces en bandages hebben hun nut inmiddels bewezen.
Samenvattend kunnen we stellen dat we sporten met ons hart maar blessures voorkomen we met ons verstand.